W dniu 28 września br. w bielskim kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa odbyła się Eucharystia w intencji pacjentów, pracowników, współpracowników i lekarzy Beskidzkiego Centrum Onkologii im. Jana Pawła II.
Mszę świętą koncelebrowaną sprawował ks. biskup Piotr Greger, a wraz z nim przy ołtarzu modlili się księża: Aleksy Marcin – proboszcz parafii, Szczepan Kobielus- duszpasterz „Apostolstwa Chorych”naszej diecezji, Wojciech Olesiński – kapelan szpitalny, szpitala onkologicznego w Białej.
Homilię wygłosił ks. biskup Piotr Greger, który nawiązał do czytanej Ewangelii ( Łk 16, 19-31) zwracając się do wiernych powiedział m. in: „Jezusowa przypowieść o bogaczu i Łazarzu najczęściej bywa interpretowana jako próba ukazania ostrego kontrastu pomiędzy nadmiarem a niedostatkiem, bogactwem a biedą. Słowo Chrystusa wskazuje dziś – po raz kolejny – na niebezpieczeństwo bogactwa i fałszywej hierarchii wartości, kiedy to spraw przesłaniają wszystko inne w życiu człowieka. Bogacz i Łazarz stali się symbolami społecznych napięć z tytułu niesprawiedliwości, jakie może rodzić bogactwo w zderzeniu z niedolą. Historia zapisana w tej przypowieści jest wciąż aktualna, sytuacja powtarza się dzisiaj w wymiarze światowym, dwaj bohaterowie wyobrażają dwa diametralnie różne światy o wielkim zróżnicowaniu. Z jednej strony świat dobrobytu, przepychu, handlu liczącego zyski i kontrakty mierzone w milionach, a wszystko na oczach ludzi z tej drugiej strony żyjących za skromną emeryturę, z zasiłku dla bezrobotnych i nie wiedzących na czym można jeszcze zaoszczędzić, aby starczyło na regularne opłaty, lekarstwa czy naukę dla swych dzieci, nie wspominając ani słowem o przyjemnościach czy rozrywkach. Kiedy wsłuchujemy się w słowo Boże (np. podczas niedzielnej czy świątecznej liturgii), jesteśmy wówczas zaproszeni, by naszą wiarę i całe życie budować na tym, co Bóg ma nam do powiedzenia. Mamy ogromną szansę słuchać nie tylko Mojżesza i Proroków, ale samego Chrystusa, który przemawia do nas z kart Ewangelii. Wydawać się może – a prowadzone badania potwierdzają niestety to przypuszczenie – że za mało korzystamy ze słowa Bożego jako podstawy naszej wiary, wciąż zbyt słabo żyjemy na co dzień słowem Boga. Jakżeż często współczesny człowiek w poszukiwaniu pomocy szuka porad, wskazówek, rozwiązań, ale poza Ewangelią. Wielka dziś moda i popularność na wróżbiarstwo, wywoływanie duchów, na kabałę i całą gamę wiedzę ezoteryczną. Na dodatek jeszcze różne „objawione księgi” napisane przez współczesnych guru i przywódców sekt. Jakże dziwnie owa łatwowierność wobec tego typu wiedzy jest ściśle powiązana z nieufnością wobec słowa Bożego! Można powiedzieć językiem dzisiejszej Ewangelii, że wielu współczesnych ludzi, także katolików, czeka, by ktoś ze zmarłych przyszedł i coś powiedział, a wówczas uwierzą. Kiedy czytamy bądź słuchamy Biblii, od pierwszych jej stron odkrywamy, że mówi do nas Pan Bóg. Wypowiadając swoje słowo powołuje do istnienia świat: niebo, ziemię, światło, wody, żywe istoty, a na końcu – człowieka. Wszystko istnieje dzięki stwórczej mocy Bożego słowa. Pochylając się nad tym słowem, winniśmy stale pamiętać o zapewnieniu Jezusa, że jest z nami obecny przez wszystkie dni aż do skończenia świata (por. Mt 28, 20). Czy można sobie wyobrazić, że On – Mistrz i Nauczyciel – mógłby pozostać z nami jako milczący? Trzeba nam uwierzyć, że Jezus wciąż naucza w swoim Kościele. W tym duchu powtarzamy za św. Piotrem: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. Korzystając z okazji pragnę serdecznie podziękować za to, że słowo Boże jest obecne i może być głoszone także tam, gdzie przebywa człowiek chory, cierpiący, czasem bywa, że odchodzący na drugi brzeg życia. Dla wielu z nich to duchowa siła oraz pokrzepienie w tym trudnym doświadczeniu. To nie jest teoretyzowanie, ale mówię te słowa jako osoba czasem korzystająca z przestrzeni szpitalnej (prowadzone badania) czy gabinetu lekarskiego (aby zdrowie było pod kontrolą). Mówię to przede wszystkim mając na uwadze moją mamę, która dzięki zaangażowaniu lekarzy cieszy się, jak na swój wiek, dobrym zdrowiem. Dziś polecamy w tej Mszy świętej całe środowisko Beskidzkiego Centrum Onkologii im. Jana Pawła II w naszym mieście. Gorące podziękowania na ręce Pana Doktora Rafała Muchackiego, który dba, aby każdego roku w ostatnią niedzielę września była sprawowana Eucharystia w tej intencji. Data nie jest przypadkowa, ponieważ we wrześnie 1910 roku biskup Anatol Nowak z Krakowa poświęcił budynek szpitala w
Białej, i na okoliczność setnej rocznicy wydarzenia, zrodziła się myśl (także z udziałem śp. księdza prałata Jana Sopickiego) sprawowania liturgii. Od tego momentu modlimy się w tych intencjach co roku, zazwyczaj w kościele Opatrzności Bożej, a tegoroczna modlitwa w tym miejscu jest spowodowana tym, że jesteśmy w jednym z kościołów jubileuszowych. Niech to będzie piękna tradycja, pielęgnowana przez kolejne, daj Boże, długie lata”.
Na zakończenie ks. biskup Piotr Powiedział:
„Każda liturgia uświadamia nam, że czytane i wyjaśnianie wtedy słowo Boże jest nieustannym towarzyszem człowieka, który wędruje i szuka Boga. Wartość Pisma świętego dla życia chrześcijańskiego odkryje ostatecznie nie ten, kto słucha słowo Boże przypadkowo, ale ten, kto potrafi w nim trwać, bo tylko wtedy prawda Chrystusa zawładnie nim do końca i doprowadzi go do oczekiwanej wolności. To są słowa Jezusa: Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. Czyż można być uczniem Jezusa bez tego trwania w całej prawdzie i pełnej mocy Jego słowa?”.
Na zakończenie Eucharystii została odmówiona „Modlitwa na Jubileusz”- papieża Franciszka, a po której ks. biskup Piotr udzielił uroczystego błogosławieństwa.
teks i foto: ms
