W dniu 13 listopada br. w bielskiej katedrze p w św. Mikołaja odbyła się Msza o jedność chrześcijan z ekumeniczną modlitwą za zmarłych.
Uroczystej Eucharystii przewodniczył ks. Tomasz Sroka – wikariusz w bielskiej katedrze, a wraz z nim przy ołtarzu modlili się ks. Dmytro Fedlyuk- proboszcz parafii greko- katolickiej p w. Cyryla i Metodego w Bielsk-Białej, ks. Artur Woltman – wikariusz parafii ewangelicko – augsburskiej w Cieszynie, ks. Michał Kuryło – proboszcz parafii prawosławnej p w . Św. Trójcy w Bielsku-Białej.
Homilię wygłosił ks. Tomasz, który zwracając się do wiernych nawiązał do „Filozofii dramatu” ks. Józefa Tischnera powiedział m. in:
„Cmentarz. Należy tak samo do świata człowieka jak dom, warsztat pracy i świątynia. Nazywa się go niekiedy miejscem rozstania, lecz niesłusznie. Miejscem rozstania jest dom, cmentarz jest miejscem spotkania ze zmarłymi. Cmentarz jest mimo wszystko miejscem tragicznym. Tu dotyka człowieka żal i rozpacz po stracie najbliższych”.
Ksiądz Józef Tischner mówi, że paradoksalnie cmentarz jest nie tyle miejscem rozstania, ile miejscem spotkania. Wędrujemy na mogiłę wiedzeni chęcią spotkania, które w sercu i pamięci ożywi nam zmarłego. Wydobędzie go ciepłem ludzkich więzi z mroku mogiły. A Chrystus? Nie usunął grobów z ziemi. Cmentarze nadal powstają, śmierć wyrywa ludzi z życia. Chrystus jednak zrobił coś więcej: przyniósł „szatę” Kiedy człowieka dopada nagość śmierci, przemijania, mogiły, Chrystus ubiera go w szatę życia po śmierci, zakłada szatę sensu- mimo mogiły. On sam stał się „szatą”, która odziewa ludzkie życie, by człowiek nie związał się z ziemią, ale okryty Nim w Nim znalazł swoje mieszkanie.”
Homilię ks. Tomasz zakończył cytatem z Księgi Hioba ( Hi 19, 25- 26):
„Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje,
na ziemi wystąpi jako ostatni.
Potem me szczątki skórą odzieje,
i ciałem swym Boga zobaczę.”
Jacek Zamarski odczytał list przedstawiciela organizacji Open Doors Łukasza Wilczyńskiego, który przywołał dramatyczne doświadczenia chrześcijan prześladowanych w wielu regionach świata. „Dzisiejsza Msza św. sprawowana w intencji naszych zmarłych wyraża wiarę w Boga, który jest źródłem życia. Stajemy przy ołtarzu, by dziękować za dar ich obecności i powierzyć ich dusze miłosierdziu Pana” – napisano w liście. Autor zachęcił do duchowej solidarności z cierpiącymi: „W wielu miejscach świata, szczególnie w Afryce Subsaharyjskiej, chrześcijanie codziennie stają wobec przemocy, głodu i strachu. Dlatego włączamy się w ogólnoświatową kampanię Arise Africa, której celem jest umocnienie Kościoła w tym rejonie poprzez modlitwę, wsparcie i pomoc”.
W dalszej części uroczystości kolejno modlili się przedstawiciele czterech kościołów chrześcijańskich. Ksiądz Dmytro Fedlyuk w modlitwie wschodniej prosił Boga o odpuszczenie win zmarłym i o wprowadzenie ich „w miejsca światłe, w miejsca radości i pokoju, gdzie nie ma bólu ani łez”
Ksiądz Artur Woltman z Kościoła ewangelicko-augsburskiego poprowadził medytację o symbolice białej róży – znaku nadziei i przebaczenia. „Jej biel przypomina o Stwórcy, który daje światło. Jej delikatność mówi o kruchości życia, a zapach o nadziei, która nie mija” – stwierdził, zachęcając wiernych, by w ciszy serca powierzyli Bogu swoich zmarłych. „Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi, bo nie jesteś sam. A życie przez wiarę zamienia się w nieśmiertelność”
Natomiast ks. Michał Kuryło, duchowny prawosławny, który zwrócił uwagę, że śmierć nie jest końcem, lecz dopełnieniem życia w Bogu. „Niech to nie będzie czas smutku, lecz radości, bo to oni dostąpili doskonałości. My wciąż pielgrzymujemy, oni już spotkali Stwórcę” – powiedział, cytując św. Jana Mnicha z IX wieku: „Wszystko, co ludzkie, jest marnością, lecz w światłości oblicza Twego, Chryste, daj odpoczynek tym, którychś zabrał”.
Po wspólnej modlitwie za zmarłych zgromadzeni odmówili „Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie”. Uczestnicy Eucharystii wysłuchali „Modlitwy o pokój” z Listu chrześcijan z Polski do chrześcijan w Rosji, odczytanej przez Bogumiłę Mebel z bielskiego KIK-u. „Z pokorą prosimy Was, bracia i siostry w Chrystusie, o wspólne wołanie o pokój. W tej ciemnej dolinie chcemy być narzędziami Bożego pokoju”
Na zakończenie uroczystej Eucharystii, ks. Tomasz Sroka udzielił błogosławieństwa, prosząc, by Bóg „rozpromienił swoje oblicze nad zgromadzonymi i obdarzył ich pokojem”.
W liturgii, towarzyszył kamień z Doliny Jozafata z Jerozolimy – symbol Sądu Ostatecznego i nadziei na zmartwychwstanie – były również znaki jedności chrześcijan: różaniec, krzyż Kościoła greckokatolickiego, prawosławna ikona Bogurodzicy oraz biała róża, symbol Kościoła ewangelickiego.
Inicjatorką modlitwy w intencji o jedność chrześcijan od wielu lat jest Krystyna Blachura, przedstawicielka sekcji ekumenicznej bielskiego KIK. Natomiast lektorem od wielu lat jest Tomasz Kosyk, który na zakończenie podziękował wszystkim, tym którzy włączyli się w modlitewne wołanie do Boga. Niech nastała teraz cisza pełni nasze serca wdzięcznością Bogu za dar nadziei zmartwychwstania naszych bliskich, bo śmierć nie jest w stanie przerwać więzi wzajemnej miłości.
Tekst i foto;ms
