Wraz z grupą przyjaciół „wcześnie urodzonych” skorzystaliśmy z promocji PKP Intercity biletów za złotówkę z okazji Europejskiego Dnia Seniora i 20 października br. wybraliśmy się do Pszczyny.
Pszczyna nie bez powodu zaliczana jest do najpiękniejszych miast południowej Polski. To niezwykłe miasto od lat przyciąga turystów, urzekając ich swoją malowniczą scenerią, niepowtarzalną atmosferą i bogatą historią, sięgającą początków Polski Piastów. Największą atrakcją turystyczną jest Muzeum Zamkowe, będące dawnym zamkiem książęcym, zaliczane do najwspanialszych zespołów parkowo-pałacowych w kraju.
Z pszczyńskiego dworca kolejowego spacerkiem udaliśmy się do centrum – na pszczyński Rynek, gdzie odwiedziliśmy kościół ewangelicko- augsburski. Historię kościoła opowiedział nam kościelny pan Eugeniusz Śledziński:
Świątynia jest kościołem parafialnym parafii ewangelicko-augsburskiej w Pszczynie. Jej powstanie miasto zawdzięcza rodzinie Promnitzów. Została ona wzniesiona w poł. XVIII w. wg projektu nadwornego architekta Promnitzów – Christiana Jahne, któremu pomagał cieśla – Jerzy Prisch. Jej konsekracja miała miejsce w 1746 r. Wraz z powstaniem kościoła ulokowano przy nim szkołę ewangelicką oraz mieszkanie dla nauczyciela.
Kościół w swojej historii przechodził różne koleje losu. W dwa lata po oddaniu go do użytku spłonął w wielkim pożarze miasta, udało się go jednak szybko odbudować, dzięki ofiarności Jana Erdmanna Promnitza. W 1860 r. dobudowano do niego wieżę. Niestety z niewiadomych przyczyn świątynia spłonęła po raz kolejny w 1905 r. Przez kolejne dwa lata trwała jego kolejna w historii odbudowa. Jej zakończenie było możliwe dzięki ofiarności parafian i księcia pszczyńskiego.
Jeżeli chodzi o architekturę świątyni, uwagę zwraca przede wszystkim okazały portal z dwiema kolumnami jońskimi znajdujący się na fasadzie od strony rynku. Element ten jest charakterystyczny dla kościołów ewangelickich, podobnie zresztą jak zdobiące jego wnętrze drewniane empory z dodatkowymi miejscami siedzącymi dla wiernych. W zewnętrznej ścianie kościoła wmurowana jest kamienna płyta nagrobna zmarłego w 1716 r. rycerza Zawadzkiego z Polanki. Świątynię nakrywa dach mansardowy. Centralne miejsce wewnątrz kościoła zajmuje oczywiście ołtarz. Jego ozdobą jest obraz „Wniebowstąpienie Pana Jezusa”, będący darem księżnej Augustyny Anhalt-Koethen. Na loży książęcej, vis a vis ambony, znajduje się herb książęcego rodu Hochberg. Z tyłu, ponad ołtarzem, podziwiać można natomiast niewielki chór muzyczny z organami.
Po przyłączeniu Pszczyny do Polski w 1922 roku parafia weszła w struktury Ewangelickiego Kościoła Unijnego na Górnym Śląsku i stała się najstarszą po parafii w Tarnowskich Górach. Po zakończeniu II wojny światowej zbór w Pszczynie wszedł w struktury Kościoła Ewangelicko- Augsburskiego. Parafia ewangelicka w Pszczynie, mimo trudnych doświadczeń, szybko się odbudowała. Od 1992 roku, z krótką przerwą, wydawane jest pismo „Ewangelik Pszczyński”, które oprócz treści związanych z religią, zawiera także artykuły poświęcone lokalnej historii i problemom. Dodatkowo, od 1997 roku, przy parafii działa biblioteka i czytelnia. Od 2017 roku co tydzień transmitowane i archiwizowane są nabożeństwa, które są dostępne dla każdego z dostępem do Internetu. W 2019 roku parafia liczyła 1421 wiernych. Po zwiedzeniu świątyni udaliśmy się na spacer po pszczyńskim parku.
Zabytkowy Park Pszczyński rozciąga się na powierzchni 156 ha i obejmuje Park Zamkowy, Park Dworcowy oraz Dziką Promenadę. Na terenie parku Zamkowego, wśród rozlewisk rzeki oraz bogatego starodrzewu i krzewów wkomponowano zabytkowe obiekty małej architektury (dwór Ludwikówka, pawilon herbaciany na wyspie, brama chińska, piwnica lodowa, kapliczki i mosty łukowe). W Parku Dworcowym znajduje się skansen – Zagroda Wsi Pszczyńskiej, zaś dużą część Dzikiej Promenady zajmuje starannie utrzymane pole golfowe oraz pokazowa Zagroda Żubrów.
W bezpośrednim sąsiedztwie Muzeum Zamkowego oraz parku znajduje się starówka, której układ urbanistyczny przetrwał od średniowiecza – od rynku otoczonego kamieniczkami, ratuszem oraz kościołami odchodzą wąskie, pełne uroku uliczki. Zabytkowy Park Pszczyński na przestrzeni wieków jak podają źródła historyczne zmieniał kompozycyjnie swój charakter. Jeszcze 250-300 lat temu założenie parkowe przylegające bezpośrednio do pałacu książąt pszczyńskich posiadało styl ogrodów francuskich, jak to było wówczas modne wśród koronowanych głów europejskich. Swój angielski, naturalistyczny charakter, park uzyskał dopiero na przełomie XIX/XX wieku za sprawą książąt Hochberg von Pless. Takie otoczenie i spójny styl parku zamkowego, który płynnie przechodzi w bardziej dziksze, zachodnie rejony i ostatecznie w tereny leśne – zachowały się po dziś dzień. A panująca nasza Polska złota jesień nadaje temu miejscu urokliwy charakter, gdzie można wypocząć i napawać się otaczającej nas pięknej przyrody.
Pszczyna to piękny zakątek naszej Ojczyzny, który warto odwiedzić i zwiedzić. Dzięki PKP Intercity, która umożliwia przejazd seniorom za symboliczną złotówkę, można zwiedzić różne zakątki naszego Kraju, zwłaszcza, że nie wszystkich seniorów stać na chociażby bilety ulgowe. tekst i foto:ms
